Blue sky with white clouds day วันที่ท้องฟ้าใสกับปุยเมฆขาว

 I know I must've said this a thousand times already that it's so nice to feel the sun warm my face and look up to the blue sky and listen the birds singing. I took Snoopy for a walk on the sunny afternoon and I felt just as I described before. Spring comes every year and it seems like what is happening now is the repeat of what happened last year but I still feel excited. I've never got bored or got used to the beauty of the countryside where I live either. Now it's spring and farmers are very busy in their fields with their tractors, combine harvesters and other farm vehicles. These slow farm vehicles have always been an excuse for my lateness as ever so often I get stuck behind them on the road. If I'm on a dual carriage way I can over take them but most of the time I meet them on the single track country road where there isn't enough room to     

over take and if I run into one of them I will have to reverse my car until I find a little layby to let  them go pass. This can be very annoying, especially when I'm already late but I try not to get annoyed and I sort of accepting it as one of my country living charms.

The best attitude for living in the country is to chill. No one here is really in a hurry. When they drive, no one really beeps the horn. I only do it to scare of the pheasant or any other animals that happen to linger in the middle of the road. I've rarely met any aggressive motorists. Everyone seems to be very polite, as a rule and I hope it continues to be this way.

มีความรู้สึกว่าทุกปีที่ฤดูใบไม้ผลิมาถึงก็พูดอย่างนี้มาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันครั้งแล้วว่า ดีจริงๆ ที่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นของแสงแดดที่ส่องกระทบผิวหน้า และได้ยินเสียงนกร้องเพลงเวลาที่ไปเดินเล่นในป่ากับสนู๊ปปี้ ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนทุกปี และมันก็เป็นแบบนี้ทุกปี ปีนี้ก็เหมือนปีที่แล้ว แต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อหรือว่าชาชินกับมันเลย ฤดูใบไม้ผลิจะมาเยือนกี่ครั้งๆ ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งไป แล้วก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อหรือชาชินกับความงามของดอกไม้และบรรยากาศของฤดูใบไม้ผลิ 

ฤดูใบไม้ผลินี้ก็เป็นช่วงที่เกษตรกรที่นี่ทำงานในทุ่งกันอย่างไม่หยุดกันเลยเชียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่อากาศดี ทั้งรถแทร็กเตอร์ รถอีแต๊น อะไรต่างๆ ออกมาวิ่งไปวิ่งมาให้วุ่นวายกันไปหมด และนั่นก็อาจจะเป็นข้อเสียเพียงข้อเดียวหรือเปล่าที่อาศัยอยู่ในชนบท เพราะว่าถนนหนทางในชนบทนี้เป็นถนนแคบๆ แถบว่ารถสวนกันยังไม่ได้ (เข้าใจว่าสมัยก่อนมันเป็นทางรถม้า) เวลาจะสวนกันก็ต้องหลบเข้าไหล่ทาง นับประสาอะไรกับต้องสวนทางกับรถแทร็กเตอร์ หรือรถบรรทุกขนพืชผลทางการเกษตรขนาดเบ่อเร้อเบ่อร่า อีกทั้งเวลาที่ต้องขับรถตามรถพวกนี้ก็เตรียมใจได้เลยว่าจะต้องไปทำงานสาย เพราะจะขับช้ามากถึงมากที่สุด เพราะมันขับเร็วไม่ได้ แต่คนขับรถที่นี่ก็แสนจะมีมารยาทงามและน้ำใจงาม ไม่มีใครหัวเสีย ไม่มีใครบีบแตรหรืออะไรเลย ซึ่งเป็นความดีที่อยากให้คงอยู่อย่างนี้ตลอดไปนะคะ